Srpski književnik i akademik Dragoslav Mihailović, nagrađivani i svojevremeno zabranjivani autor, koji je bio i zatvorenik na Golom otoku, preminuo je u Beogradu u 93. godini. Na književnu scenu je stupio samouvereno, u zrelim godinama, upečatljivom zbirkom pripovedaka “Frede, laku noć” za koju je dobio naklonost kritike i čitalaca, ali i Oktobarsku nagradu 1967. godine. Već sledeće godine, objavio je delo koje će ga svrstati u sam vrh srpske književnosti. Roman “Kad su cvetale tikve” i pola veka kasnije je aktuelan, a glavni junak Ljuba Šampion je arhetipska slika žestokog beogradskog momka.
Predstava je posle nekoliko izvođenja skinuta sa repertoara Jugoslovenskog dramskog pozorišta, po nalogu Josipa Broza Tita.
“Ta predstava je primljena kod publike sa velikim ovacijama. Nikad niko nije u nekoj predstavi govorio nešto što bi, uslovno kazano, moglo biti protiv Udbe, protiv Komunističke partije”, govorio je Dragoslav Mihailović.
Goli otok je obeležio život i stvaralaštvo Dragoslava Mihailovića, o tome je napisao nekoliko hiljada stranica dokumentarne proze.
Sa dvadeset godina je uhapšen, zbog toga što se pobunio protiv hapšenja dva školska druga koji su pričali vic sa političkom konotacijom.
Posle zatočeništva studirao je književnost i radio niz marginalnih poslova. Sudbina pojedinaca u kolopletu društvenih zbivanja postaće ideja vodilja njegovog književnog izraza, a ljudskost osnovna mera junaka, ali i antijunaka njegovih dela.
Pored najznačajnijih književnih priznanja, Mihailović je i dobitnik Zlatne arene u Puli kao scenarista. Njegova „stvarnosna proza”, uspešno se prenosila na filmsko platno.
“Petrijin venac” je Jugoslovenska kinoteka proglasila za nacionalno kulturno dobro, a Ninov roman godine iz 1983. godine “Čizmaši” adaptiran je u televizijsku seriju.
Povodom piščevog 90. rođendana, objavljena je biografija “Reči od mramora”. Autor – poznati nemački slavista Robert Hodel – napisao je da je život Dragoslava Mihailovića poput odiseje koja odražava istoriju jednog veka u zemlji u kojoj je živeo.
