Lansiranje i početak operativnog rada kineske svemirske stanice “Tiangong” (Nebeska palata) je iznenadilo čak i mnoge naučnike i stručnjake na Zapadu. Kina već više od dve decenije razvija nekoliko desetina programa naprednog oružja, letova u svemir, veštačke inteligencije i kvantnih računara, navodi se u analizi Al Džazire.
Kina je sredinom prošle godine uspešno testirala i nekoliko vrsta hipersoničnih oružja, kao i balističku raketu koja može da ispaljuje sopstvene nezavisne projektile četiri puta brže od zvuka. Takođe, iznad Južnog kineskog mora je u novembru testirana raketa-dron (hypersonic glide vehicle), koja se, po izveštajima američkih špijunskih satelita, kretala čak pet puta brže od zvuka.
Stručnjaci u Pentagonu su toliko bili iznenađeni ovim novim raketnim mogućnostima Kine da su početkom decembra sazvali i posebnu sednicu Komiteta za odbranu američkog Kongresa. Ni Sjedinjene Američke Države, ni Rusija za sada nemaju slične hipersonične rakete ili letelice u operativnoj fazi, što stavlja Kinu na čelo zemalja sa najsofisticiranijom avio-tehnologijom.
Američki general John Hyten, koji je u Pentagonu zadužen za praćenje tehnologija protivnika, izjavio je početkom godine da su “ovi testovi kineskog hipersoničnog oružja samo prva faza te da su i u sadašnjoj konfiguraciji dovoljno precizni”.
“Donfeng 17” (Istočni vetar) je najnovija generacija kineskih balističkih raketa srednjeg dometa. Ona može služiti i kao raketa nosač za hipersonični projektil DF-ZF. NATO ovaj sistem naziva WU-14, a američki sateliti su do sada registrovali sedam letova. Pentagon, takođe, ima informacije da postoji i novija verzija DF-ZF/TAU, koja može da razvije brzinu i do deset mahova, što je i deset puta brže od zvuka, a nijedan protivvazdušni sistem bilo koje zemlje u svetu nije u mogućnosti da zaustavi ovako brze projektile.
DF-ZF, kao i sama raketa DF-17, može da nose jednu ili više nuklearnih bojevih glava, ali mogu biti korišćeni i na mnogo manjim brzinama, za napad na brodove ili oklopne sisteme. Za razliku od konvencionalnih balističkih raketa, koje nakon dostizanja maksimalne visine leta, napadaju cilj u relativno lako predvidivoj putanji, hipersonične rakete poput DF-17 i DF-ZF mogu menjati putanju leta, brzinu, a mogu čak napasti cilj iz nekoliko pravaca, što umnogome otežava njihovu detekciju i obaranje dosadašnjim sistema protivvazdušne odbrane.
Kina, takođe, radi na modifikaciji svoje krstareće rakete “Donfeng 21”, kako bi na vrhu, umesto bojeve glave, nosila sličan hipersonični sistem ili dron.
U aprilu prošle godine Kina je lansirala u orbitu svoj vojni satelit “Yaogan 34”. Iako kineska vojska navodi da on ima civilnu upotrebu, poput izgradnje puteva, praćenja klime i nadzora granica, same mogućnosti i vrste senzora ukazuju na korišćenje u vojne (špijunske) svrhe. Y-34 ima napredan radar za nadgledanje ispod površine zemlje (GPR), kojim je moguće “videti” unutar vojnih aerodroma ili sličnih utvrđenja. Ovaj satelit leti u istoj orbiti kao i prethodna dva kineska satelita slične namene – “Tianhui 2”. Ovi sateliti koriste mikrotalasni radar, takozvani SAR radar, te mogu da prate aktivnosti na zemlji ili površini mora sa rezolucijom od tri metra.
Y-32 i Y-32/2 su još dva “misteriozna” kineska vojna satelita. Lansirani su još 2018. godine, mogu da menjaju orbite i pravac kretanja, a 2020. godine se jedan od ovih satelita približio i pratio test američke kapsule “Crew Dragon”. Y-32/2 je prošle godine “preleteo” iznad Međunarodne svemirske stanice (ISS), a stručnjaci smatraju da je najverovatnije reč o satelitima za osmatranje i prikupljanje signala sa drugih letelica u orbiti (SIGINT).
Još jedan kineski projekat koji je podigao pozornost u Pentagonu i Briselu je i “Xian H-20”. Ovaj novorazvijeni strateški bombarder pete generacije ima poseban dizajn krila, koji mu omogućava da vrlo malo “upija” radarske zrake te tako vraća daleko manji radarski otisak, kao da je u pitanju mali avion ili dron. Iako je sličnog dizajna “letećeg krila”, poput američkog B-2 Spirit i ruskog Tupolev PAK-DA, “Xian H-20” ima sistem nazvan “inertni subsonični odgovor”. To u praksi znači da može značajno da smanji brzinu prilikom napada krstarećim projektilima ili bombama te da nakon toga značajno ubrza i do dva puta. Ovakva promena brzine u toku leta znači da je teško uočljiv za standardne radare, budući da može da leti i ispod samog radarskog snopa.
Američka združena obaveštajna agencija DIA je još 2018. godine upozorila da će “‘Xian H-20’ verovatno biti u mogućnosti da napada regionalne saveznike u Aziji, poput Japana i Južne Koreje, a u kasnijim fazama i globalne mete”. Državna korporacija XAC, koja proizvodi H-20, već ima više letelica u upotrebi od Narodne armije Kine, poput strateškog bombardera H-6, koji se često mogu videti u vazdušnom prostoru Tajvana, te višenamenski transportni avion Y-20.
Nisu samo kineska vojna dostignuća ono što brine zapadne zemlje i Evropsku uniju. Ekonomisti navode da je u pitanju “savršena oluja” tehnološke, ekonomske i proizvodne zavisnosti ne samo od Kine, već i od drugih zemalja Azije.
